|
|
Post by Icegirl on Apr 5, 2003 8:20:52 GMT -5
Jongens en Meisjes,
Ik zoek vanalles over de bandleden van Dire Straits. Wie kan helpen??
Kisses Belle
XXX
|
|
|
|
Post by Robin on Apr 5, 2003 14:04:39 GMT -5
Dire Straits! Goede band is dat!  Je zou wat rond kunnen snuffelen op de site van Mark Knopfler. Of de eigen site van Dire Straits, waar waar links je vast goed kunnen doorverwijzen. Of probeer Google eens!! Als ik wat vind hoor je het wel |
|
|
|
Post by Icegirl on Apr 6, 2003 4:10:41 GMT -5
Ok Thx. Kan ik mijn vriend op zijn minst helpen.
|
|
|
|
Post by MsPringle on Apr 6, 2003 4:52:44 GMT -5
M'n vader vindt ze heew goed
|
|
|
|
Post by gogonutz on Apr 6, 2003 8:59:15 GMT -5
wat wil je weten.. heb ik nog genoeg over liggen.. t/m audio en video aantoe  |
|
|
|
Post by Icegirl on Apr 7, 2003 3:38:05 GMT -5
WOW!! Maar hij moet gewoon vanalles en nog wat hebben over de bandleden: wie ze zijn, wat ze doen, wat ze daarvoor deden, kortom levensloop zowat. Lukt dat??
|
|
|
|
Post by gogonutz on Apr 7, 2003 4:36:41 GMT -5
ja hoor... kzal 't straks hier wel ff planten
|
|
|
|
Post by gogonutz on Apr 7, 2003 13:42:07 GMT -5
is morgen ook goed, want ik heb nogal last van mij mond (vandaag zijn m'n verstandskiezen getrokken)
|
|
|
|
Post by Icegirl on Apr 7, 2003 13:59:35 GMT -5
doe maar rustig aan. Je kunt daar idd heel veel last van hebben. Het heeft niet echt veel haast.
|
|
|
|
Post by Robin on Apr 7, 2003 14:14:09 GMT -5
Sterkte gogomars, met je kies. Ik heb die pijn nog nooit ervaren, maar ik kan me voorstellen dat het heel erg vervelend is. Mijn vader heeft vandaag ook een behoorlijke kiesbehandeling (en de zoveelste) achter de rug. Doet ook erg veel pijn. Valt allemaal niet mee, met die gebitten!  |
|
|
|
Post by gogonutz on Apr 7, 2003 16:06:06 GMT -5
komt omdat ze er 2 tegelijk uit hebben gehaald en eentje lag helemaal dwars, dus dat was een aardig groot gat. Zit ook een extra hechting in. .. mjah.. met pijnstillers overleef ik 't allemaal wel hoor.
|
|
|
|
Post by Robin on Apr 8, 2003 6:02:42 GMT -5
|
|
|
|
Post by Icegirl on Apr 8, 2003 7:00:27 GMT -5
Overleven op zachte dingen ala puddingjes. Heb ik de vorige keer ook moeten doen toen er 4 tanden werden getrokken. Kon Twee weken amper iets eten.
STERKTE! XXX
|
|
|
|
Post by gogonutz on Apr 8, 2003 14:53:44 GMT -5
biografie In 1977 wordt Dire Straits opgericht door zanger/gitarist Mark Knopfler samen met broer David Knopfler (gitaar) en bassist John Illsley. Het drietal krijgt al gauw versterking van Pick Withers op drums. Vele uren worden doorgebracht met het repeteren van Mark’s composities. Op een punkfestival debuteert de groep. Een naam hebben ze nog niet. Ze gebruiken dus de naam van één van Mark’s vorige bands. Een vriend van Pick zei toen dat ze zichzelf maar Dire Straits moesten noemen, aangezien ze het financieel vrij moeilijk hadden. Dat deden ze dan ook voor hun tweede optreden. Met moeite weten ze in 1977 wat geld bij een te schrapen om een demo op te nemen. Deze demo komt in handen van DJ Charlie Gillet die het nummer ‘Sultans Of Swing’ gelijk op de radio draait. De telefoon bij Knopfler & co staat niet meer stil. Verschillende aanbiedingen zijn het gevolg. Uiteindelijk besluiten ze in zee te gaan met Phonogram. In het voorjaar van 1978 nemen ze hun debuutalbum op (‘Dire Straits’). Opvallend is dat ‘Sultans Of Swing’ (de single van het album) eerst in het buitenland een hit wordt. De melodieuze muziek van Dire Straits is een oase van rust tussen al het punkgeweld. Concerten door Europa volgen dan ook snel. Ook het eigen Engeland ontdekt dan de muziek van Dire Straits. En dan Amerika nog. Voordat ze hun eerste Amerikaanse tour ondernemen nemen ze eind 1978/begin 79 hun 2e album "Communique" op, wat later in 1979 zal verschijnen. De groep gaat opnieuw op toernee door de Verenigde Staten en Europa. Aan het eind van 1979 blijkt dat het, als ze op deze manier doorgaan, snel bergafwaarts zal gaan met de groep. Je kunt tijdens een concert niet alleen maar 3 - minuten songs spelen. Een groep heeft dan ook wat langere nummers nodig. Dus besluit Mark Knopfler het roer voor het derde album maar om te gooien. In het voorjaar van 1980 vliegt de band naar New York om het album ‘Making Movies’ op te nemen. Tijdens de opnamen van Making Movies krijgen Mark en David onenigheid over de muzikale koers van de band. David verlaat de band in de zomer van 1980, nog voordat de opnamen zijn afgerond. Dire Straits gaat voorlopig verder als trio. Het album Making Movies wordt in het najaar van 1980 uitgebracht. Het album laat een veel directer Dire Straits horen. Mede door de wat langer uitgesponnen songs als ‘Tunnel Of Love’. Om het één en ander op toernee ook uit te kunnen voeren worden extra muzikanten aangetrokken als Hal Lindes (gitaar, vervanging David Knopfler) en Alan Clark (keyboards). Tijdens de tournee, die op het album volgt, wordt er in muzikaal opzicht behoorlijk geexperimenteerd. Zo is de outro van "News" een vroege versie van de outro van "Private Investigations". Ook wordt tijdens het einde van de tour een nieuw nummer gebracht, "Telegraph Road". In 1982 duikt Dire Straits op nieuw de studio in om een nieuw album 'Love Over Gold’ op te nemen. Dit album kenmerkt zich door zeer lang uitgesponnen muziekstukken, met hoogtepunten als ‘Private Investigations’ en het kwartier durende epos ‘Telegraph Road’. Er staan slechts vijf nummers op het album. Eén van de nummers die afvallen voor het album is ‘Private Dancer’. Met deze compositie van Knopfler heeft Tina Turner een jaar later een grote hit. Na de opnames van Love Over Gold verlaat drummer Pick Withers de band. Voor hem wordt als vervanger Terry Williams aangetrokken. Tevens wordt voor de komende Love Over Gold tour een extra toetsenist aangetrokken (Tommy Mandel). Na afloop van de Love Over Gold sessies duikt Dire Straits - vlak voor de Love Over Gold Tour - de studio weer in. Ditmaal om in een paar dagen tijd een EP-tje op te nemen met Rock and Roll songs. In 3 dagen tijd worden "Twisting By The Pool", "If I Had You" en "Two Young Lovers" opgenomen. "Twisting by the Pool" werd al sinds eind jaren 70 gespeeld tijdens de concerten als toegift, maar werd nu pas op de plaat gezet. Het nummer bereikt een 5e plaats in de Nederlands hitlijsten.  Wie de concerten tijdens de Love Over Gold-tour bezoekt merkt op dat het kleine bandje van weleer is ingewisseld voor een groots opgezette rockformatie. Dat is dan ook duidelijk te horen op het live-album ‘Alchemy’ wat van deze tour verschijnt (1984). Voor het eerst speelt er tijdens deze tour een saxofonist mee, Mel Collins. Deze was al te horen op de "Twisting"-EP. In de periode 1983/1984 werkt Mark Knopfler ook aan de muziek voor een aantal films (Local Hero, Comfort and Joy en Cal). Voor de ‘Cal’ en ‘Comfort and Joy’ is Knopfler de samenwerking aangegaan met toetsenist Guy Fletcher. Samen met Alan Clark zal hij het ‘toetsentandem’ van Dire Straits gaan vormen.  In het najaar van 1984 vertrekt Dire Straits (nu bestaande uit Mark Knopfler, John Illsley, Alan Clark, Guy Fletcher en Terry Williams) naar Montserrat om daar hun vijfde studio-album ‘Brothers In Arms’ op te nemen. Het album wordt in het voorjaar van 1985 uitgebracht. Voor de toernee wordt een sponsorcontract met Philips Compact Disc aangegaan. Tijdens deze toer worden meer dan 240 concerten gegeven in 25 landen. Voor de tour wordt versterking aangenomen in de vorm van Chris White op sax. Ook deze concerten bewijzen weer de muzikale precisie van Dire Straits. Hoogtepunten zijn o.a. het saxofoon - gitaar duet tijdens 'Sultans Of Swing' en een lange 'Tunnel Of Love'. De singles ‘So Far Away’, ‘Walk Of Life’ en ‘Money For Nothing’ worden grote hits. De laatste levert Dire Straits hun eerste nummer 1 op in de VS. Ook het album is het best verkochte (tot op de dag van vandaag) uit de Britse pophistorie. 'Monery For Nothing' levert Dire Straits een aantal awards op, waaronder een Grammy Award. Na afloop van de toer, in april 1986, laat Mark Knopfler in interviews doorschemeren dat hij eigenlijk niet zo’n zin meer in Dire Straits heeft. De eerste maanden blijft het dan ook rustig. Mark Knopfler legt zich in deze periode toe op het produceren van andermans werk (om. Tina Turner). Ook schrijft hij muziek voor de film ‘the Princess Bride’ (1987). Ook gaat Mark Knopfler op toernee met Eric Clapton in de jaren 87-89. Tevens speelt Mark regelmatig samen met z’n oude vrienden Steve Phillips en Brendan Croker. In 1988 duikt Dire Straits opeens op tijdens het benefietconcert voor Nelson Mandela. Dire Straits (met Eric Clapton op 2e gitaar) is het klapstuk van de avond. Tijdens het 1 uur durende optreden spelen ze nummers als 'Sultans of Swing', 'Brothers in Arms' en 'Romeo and Juliet' in een sublieme uitvoering. Eric Clapton brengt zijn 'Wonderful Tonight'. Daarna volgt een stilte rond Dire Straits. Wel verschijnt er eind 1988 een verzamelalbum met als titel ‘Money For Nothing’. Op dat album staan - behalve een nog nooit uigebrachte live-versie van 'Portobello Belle' - ook een aantal remixes van 'Twisting By The Pool' en 'Telegraph Road'. De avondjes spelen met Steve Phillips en Brendan Croker kregen eind 1989 een staartje. Ze besluiten een album op te nemen met hun country/blues favorieten. Met Guy Fletcher op keyboards zijn The Notting Hillbillies geboren. In 1990 volgt een kleine, maar succesvolle toernee door Engeland. De concerten met de Hillbillies hebben Mark de liefde voor muziek weer teruggegeven.  Dus besluiten Mark Knopfler en John Illsley dat het maar weer eens tijd wordt om Dire Straits uit het vriesvak te halen. Eind 1990 duiken ze de studio in om hun zevende album ‘On Every Street’ op te nemen. Het album wordt in september 1991 uitgebracht. Duidelijk is dat ‘On Every Street’ meer country en blues invloeden heeft dan z’n voorgangers. Een gevolg van Mark’s uitstapjes met The Notting Hillbillies en het album wat hij opnam met gitaarheld Chet Atkins (Neck and Neck, 1990). Het album wordt gevolgd door een monstertoernee die , opnieuw gesponsord door Philips, zo’n anderhalf jaar zal duren. De bezetting is groter dan ooit. Behalve Mark Knopfler, John Illsley, Alan Clark, Guy Fletcher en Chris White is er versterking aangetrokken in de vorm van Danny Cummings (percussie), Chris Whitten (drums), Phil Palmer (gitaar) en Paul Franklin (pedal steel gitaar, afkomstig uit de Hillbillies). Tijdens die toernee speelt Dire Straits viermaal de Rotterdamse Kuip helemaal plat. Toch is het album minder succesvol dan z’n voorganger. Na afloop van de toer gaat Dire Straits weer opnieuw het vriesvak in. Wel wordt er in 1993 een live-cd van de toer uitgebracht "On The Night". Knopfler is ondertussen weer druk bezig met andermans werk. Tevens begint Knopfler aan de opnames van een nieuwe cd. Dit maal geen Dire Straits album maar een solo-plaat. VERVOLG KOMT
|
|
|
|
Post by gogonutz on Apr 8, 2003 14:54:06 GMT -5
DEEL 2:  De opnamen voor dat album "Golden Heart" nemen zo’n 2 jaar in beslag. Knopfler maakt gebruik van verschillende studio’s, o.a. in Dublin en Nashville. Voor de opnamen maakt Mark voor het grootste deel gebruik van Amerikaanse muzikanten. " Golden Heart" wordt in het voorjaar van 1996 uitgebracht. Het album laat weer de typische Dire Straits stijl horen met nummers als ‘Imelda’, ‘Don’t You Get It’ en het Walk Of Life-achtige "Cannibals". Ook is er weer wat country-invloed te vinden (Are We In Trouble Now). Ierse invloeden zijn te horen op songs als ‘A Night In Summer Long Ago’ en ‘Done With Bonaparte’, mede dankzij de inbreng van enkele leden van The Chieftains. Het album wordt gevolgd door een bescheiden toernee door Europa. Voor deze eerste solotoernee heeft Knopfler muzikanten aangetrokken als Richard Bennet (gitaar), Glenn Worf (bas), Chad Cromwell (drums), Jim Cox (piano/keyboards) en Guy Fletcher op keyboards. De toernee en de cd leveren Knopfler vele positieve recensies op. Mark Knopfler heeft dan ook in interviews toegegeven dat hij misschien wel weer opnieuw de studio in duikt om nog een album op deze manier te realiseren. Op de vraag of er nu een einde gekomen is aan Dire Straits antwoordde Knopfler "Nee, we zullen zeker in de toekomst nog concerten voor bv. een goed doel geven. Maar het is altijd weer een hoop werk om de band bij elkaar te krijgen. Maar het blijft leuk om te doen. Dus wie weet..." Na afloop van deze "Golden Heart" tour is Mark weer druk bezig met allerlei projecten. Zo werkte hij mee aan een single (Knocking On Heaven's Door) waarvan de opbrengst ten goede kwam aan de slachtoffers van Dunblane. In mei 1997 gaf Mark wederom een serie concerten met The Notting Hillbillies. Tijdens de tour - die 11 dagen duurde - werden alleen concerten gegeven in Engeland. Behalve nummers van het Hillbillies album speelde Mark ook Dire Straits nummers (w.o. Water Of Love en Why Worry) en nummers van 'Golden Heart' (Cannibals, I'm The Fool). In het najaar van 1997 werkte Mark aan de opnames voor de soundtracks van 'Wag The Dog' en 'Metroland'. De 'Wag The Dog' soundtrack is in januari 1998 verschenen. Saillant detail is dat de film 'Wag the Dog', door de recente gebeurtenissen rond president Clinton zeer realistisch is geworden. 'Metroland' is in het voorjaar van 1998 uitgebracht, vooralsnog alleen maar in Groot Brittanië. Tijdens de zomers van 1998 en 1999 waren de Notting Hillbillies wederom op tournee in Engeland. Tijdens de eerste weken van juli 1998 speelden ze twee weken in Ronnie Scotts jazzclub in Birmingham, daarna twee weken in Ronnie Scotts jazzclub in London (1998 en 1999) Deze concerten kenmerkten zich door een zeer intieme sfeer. Per concert konden slechts 300 mensen aanwezig zijn. Tijdens de concerten speelden er diverse gastmuzikanten mee, waaronder Lonnie Donegan (1998), Bobby Valentino (1999), Chris Barber (1999) en Dire Straits-saxofonist Chris White (1999). Een ander bijzonder optreden vond plaats op de bruiloft van John Illsley (juli1999). De band die speelde bestond uit Mark Knopfler, John Illsley, Alan Clark, Guy Fletcher en Ed Bicknell.... ook wel bekend als "Dire Straits". Nummers als Sultans of Swing en Walk Of Life werden er voor de gasten gespeeld. Op 19 oktober 1998 is 'Sultans of Swing - The Very Best Of Dire Straits' verschenen. Deze compilatie CD bevat de grootste hits van de afgelopen 20 jaar van Dire Straits. In een gelimiteerde uitvoering wordt de CD vergezeld van een extra live-CD met Dire Straits nummers die zijn opgenomen tijdens Mark Knopflers's concerten in the Royal Albert Hall in 1996. Naast de soundtrack cd's werkte Mark ook aan zijn tweede soloalbum "Sailing To Philadelphia". Dit album zou oorspronkelijk in 1999 verschijnen, maar is uiteindelijk in september 2000 uitgebracht. Het album kenmerkt zich door vele sfeervolle songs, waaronder de titelsong en "Silvertown Blues". De single "What It Is" is een nummer met veel Dire Straits en keltische invloeden, met het kenmerkende gitaar geluid van Mark Knopfler. Gezien de goede verkoopcijfers van dit album, wellicht het gevolg van de uitgebreide promotiecampagne in de herfst van 2000, is er besloten om een tournee te organiseren. Ditmaal bleef de tour niet beperkt tot Europa, maar trad Mark ook op in Noord-, Midden- en Zuid-Amerika. De tournee eindigde op 31 juli 2001 in Moskou, na 81 concerten gespeeld te hebben in de afgelopen maanden. In januari van het daarop volgende jaar ging Mark andermaal naar Nashville om daar de studio in te duiken voor een nieuw album, die later in 2002 zou verschijnen. Gedurende meerdere opnamesessies in het voorjaar (met wederom dezelfde muzikanten die ook te horen waren op 'Golden Heart' en 'Sailing To Philadelphia'). werden 17 tracks opgenomen. 14 nummers zijn uiteindelijk terecht gekomen op het album, wat als titel 'The Ragpicker's Dream' kreeg. Het album werd wereldwijd op 1 oktober 2002 uitgebracht, voorafgegaan door een single 'Why Aye Man' in september. Dat laatste nummer werd overigens ook gebruikt als outro-soundtrack voor de BBC-serie "Auf Wiedersehen, Pet", met onder meer acteur/zanger Jimmy Nail in de hoofdrol. Nail zong ook mee op de studio-versie van 'Why Aye Man'.  Gedurende de zomer van 2002 gaf Mark enkele concerten in Shepherds Bush Empire te Londen en in Beaulieu, bij Southampton. Onder de noemer 'Mark Knopfler and friends' werden de optredens gegeven voor diverse goede doelen. 'Mark Knopfler and Friends' bestond uit Mark Knopfler, John Illsley, Guy Fletcher, Chris White, Danny Cummings, Robbie McIntosh, Geraint Watkins, Bobby Valentino, Brendan Croker, Steve Phillips en Marcus Cliffe. De eerste helft van het concert was weggelegd voor The Notting Hillbillies, na die set verwisselden enkele muzikanten en begon de 'Straits' set, met Dire Straits-oudgediende John Illsley op bass. Tijdens enkele nummers verzorgde Jimmy Nail achtergrondzang. Als voorproefje op het nieuwe album werden ook enkele nummers daarvan gespeeld. |
|
Je zou wat rond kunnen snuffelen op de site van Mark Knopfler. Of de eigen site van Dire Straits, waar waar links je vast goed kunnen doorverwijzen. Of probeer Google eens!!
