Post by gogonutz on Aug 4, 2003 8:34:07 GMT -5
Zaterdag 2 Augustus, 2003:
Ik moest tot een uur of 18.00 werken en daarna kon ik pas aanrijden. Omdat ik vermoedde dat ze bij de douane stonden te controleren ging ik daar maar niet de grens over, want dat mag eigenlijk niet. Dus ik moest eerst 12 kilometer omrijden. Dat was dan wel weer akelig zonde. Maar oké. Het eerste stuk op de snelweg schoot aardig op, maar toen kwam ik in de file en heb ik er uiteindelijk nog zo'n 2,5 uur op gedaan voordat ik in Lokeren was. Dus zo rond 20.30 uur was ik op het festivalterrein. Joe Jackson Band was al bezig. Ze hadden al een paar nummers gespeeld, waaronder Is She Really Going Out With Him, Blue Flame & Take It Like A Man. Toen ik aankwam begonnen ze net met Love At First Light wat één van mijn favoriete nummers van de nieuwe cd is, dus dat vond ik dan wel weer erg leuk. Toen kwam er een nummer dat ik niet ken, maar 't klonk wel erg leuk. Daarna nog een paar nummers. Eerlijk gezegd weet ik ze niet allemaal meer. Maar onder andere On Your Radio, It's Different For Girls, Awkward Age & Chrome en daarna als toegift nog I'm The Man. Rond de klok van 21.15 moesten ze dan toch echt het podium verlaten.
Meteen vanaf het moment dat ik het festival naderde en de laatste klanken hoorde van Take It Like A Man kon ik de klasse van deze band horen. De oase van het kraakheldere geluid (applaus voor de organisatie van de Lokerse Feesten, de apparatuur was 20x beter dan op Pinkpop en Parkpop) en daarnaast het glaszuiver zingen en spelen van Joe en zijn vrienden. Het is veruit en ik bedoel ook veruit het beste festivaloptreden dat ik ooit gezien/gehoord heb. Er zijn maar 2 optredens in de zaal die voor mij hieraan kunnen tippen. Dat zijn R.E.M. in 1999 in de Melkweg en de Goo Goo Dolls in 1997 in de Melkweg. Ik was nog niet echt fan van Joe Jackson Band, ik vond ze wel extreem goed en had ook al hun laatste cd gekocht. Maar dat ik nu echt fan ben geworden, dat mag duidelijk zijn. Ik werd gewoonweg overdonderd door de kunst van deze mannen. En ik ben echt blij dat ik er geweest ben.
Tegen 23.00 zat ik weer in de auto en om 23.45 was ik thuis. Deze keer dus geen file. Het blijkt dat dat nogal wat verschil maakt. Deze keer hoefde ik trouwens ook niet die 12 kilometer om te rijden. (die 12 zijn er dus eigenlijk 24, want je moet eerst heen en daarna weer terug over de snelweg. Ik moet wel zeggen dat Belgen niet mijn favoriete weggebruikers zijn, want ze hebben er een handje van om over de meest linkse baan met 180 voorbij te scheuren en dan even later over de doorgetrokken streep in een keer 4 baantjes naar rechts op te schuiven omdat ze anders de verkeerde kant uit gaan. Zo hebben ze dat mij in ieder geval niet geleerd, maar ja, oke, we zijn levend teruggekeerd en een hele mooie ervaring rijker, dus je hoort mij niet klagen.
Ik moest tot een uur of 18.00 werken en daarna kon ik pas aanrijden. Omdat ik vermoedde dat ze bij de douane stonden te controleren ging ik daar maar niet de grens over, want dat mag eigenlijk niet. Dus ik moest eerst 12 kilometer omrijden. Dat was dan wel weer akelig zonde. Maar oké. Het eerste stuk op de snelweg schoot aardig op, maar toen kwam ik in de file en heb ik er uiteindelijk nog zo'n 2,5 uur op gedaan voordat ik in Lokeren was. Dus zo rond 20.30 uur was ik op het festivalterrein. Joe Jackson Band was al bezig. Ze hadden al een paar nummers gespeeld, waaronder Is She Really Going Out With Him, Blue Flame & Take It Like A Man. Toen ik aankwam begonnen ze net met Love At First Light wat één van mijn favoriete nummers van de nieuwe cd is, dus dat vond ik dan wel weer erg leuk. Toen kwam er een nummer dat ik niet ken, maar 't klonk wel erg leuk. Daarna nog een paar nummers. Eerlijk gezegd weet ik ze niet allemaal meer. Maar onder andere On Your Radio, It's Different For Girls, Awkward Age & Chrome en daarna als toegift nog I'm The Man. Rond de klok van 21.15 moesten ze dan toch echt het podium verlaten.
Meteen vanaf het moment dat ik het festival naderde en de laatste klanken hoorde van Take It Like A Man kon ik de klasse van deze band horen. De oase van het kraakheldere geluid (applaus voor de organisatie van de Lokerse Feesten, de apparatuur was 20x beter dan op Pinkpop en Parkpop) en daarnaast het glaszuiver zingen en spelen van Joe en zijn vrienden. Het is veruit en ik bedoel ook veruit het beste festivaloptreden dat ik ooit gezien/gehoord heb. Er zijn maar 2 optredens in de zaal die voor mij hieraan kunnen tippen. Dat zijn R.E.M. in 1999 in de Melkweg en de Goo Goo Dolls in 1997 in de Melkweg. Ik was nog niet echt fan van Joe Jackson Band, ik vond ze wel extreem goed en had ook al hun laatste cd gekocht. Maar dat ik nu echt fan ben geworden, dat mag duidelijk zijn. Ik werd gewoonweg overdonderd door de kunst van deze mannen. En ik ben echt blij dat ik er geweest ben.
Tegen 23.00 zat ik weer in de auto en om 23.45 was ik thuis. Deze keer dus geen file. Het blijkt dat dat nogal wat verschil maakt. Deze keer hoefde ik trouwens ook niet die 12 kilometer om te rijden. (die 12 zijn er dus eigenlijk 24, want je moet eerst heen en daarna weer terug over de snelweg. Ik moet wel zeggen dat Belgen niet mijn favoriete weggebruikers zijn, want ze hebben er een handje van om over de meest linkse baan met 180 voorbij te scheuren en dan even later over de doorgetrokken streep in een keer 4 baantjes naar rechts op te schuiven omdat ze anders de verkeerde kant uit gaan. Zo hebben ze dat mij in ieder geval niet geleerd, maar ja, oke, we zijn levend teruggekeerd en een hele mooie ervaring rijker, dus je hoort mij niet klagen.
Waarom denk je mss dat die files er staan, omdat er weer maar eens een ongeluk is gebeurd meestal.